🌌 Surrealizm Łatwe Do Narysowania

Surrealizm, początkowo występował jedynie w literaturze, jednak z czasem zajął też należne mu miejsce w dziedzinie sztuki czy kinematografii. Dzisiaj, w ramach – dla niektórych przypomnienia, dla innych być może szansy na dowiedzenie się czegoś nowego, prezentujemy Wam pięciu przedstawicieli surrealizmu, których trzeba znać. Salvador Dali – hiszpański ekscentryczny geniusz Urodzony w Hiszpanii, kontrowersyjny malarz, rzeźbiarz, fotograf, pisarz, filmowiec, projektant, scenograf, którego znakiem rozpoznawczym są charakterystycznie uniesione wąsy. Ekscentryczny artysta – celebryta, jeden z najbardziej znanych twórców XX wieku. Przedstawiciel surrealizmu, wizjoner. Wypracował własny sposób postrzegania świata, który przedstawił jako metodą „paranoiczno – krytyczną”. Jego twórczość poddawana ciągłym eksperymentom, to przede wszystkim niezwykłe, sprzeciwiające się realizmowi, obrazy, pełne onirycznych krajobrazów, zdeformowanych postaci. Dali często nawiązywał do freudowskiej teorii podświadomości. Nierzadko w jego pracach widoczne są także wątki erotyczne oraz nawiązania do znanych dzieł sztuki z poprzednich epok. Do najważniejszych jego obrazów należą: „Trwałość pamięci” i „Płonąca żyrafa”. Rene Magritte – belgijski malarz tajemnic Belgijski malarz, przedstawiciel surrealizmu. Sławę zyskał dzięki dowcipnym i skłaniającym do myślenia obrazom. Traumatyczne wspomnienie samobójczej śmierci matki wywarło znaczący wpływ na całą twórczość Magritte’a. W jego obrazach często pojawiają się klatki, nagrobki, trumny, co również ściśle powiązane jest z jego wspomnieniami z dzieciństwa. Jego twórczość cechuje niezwykle precyzyjne wykonanie oraz pewna nastrojowość, poetyckość. Artysta w oryginalny sposób realizował założenia surrealizmu, rezygnując z oczywistych nawiązań do onirycznych wizji. Przedstawiał w nietypowych sytuacjach, wyjęte z pierwotnego konteksty przedmioty codziennego użytku, igrając w ten sposób z percepcją widza. Jego dzieła znacząco wpłynęły na sztukę drugiej połowy XX wieku, zwłaszcza na pop-art. Najbardziej znane obrazy: „Kochankowie”, „Golconda”, „Fałszywe lustro”. Rene Magritte – niemiecki „autor słów i rzeczy” Niemiecki malarz, grafik, rzeźbiarz i pisarz,, jeden z czołowych przedstawicieli surrealizmu. Ogromny wpływ na jego sztukę miały dzieła Picassa, van Gogha i Gauguina. Początkowo związany z ruchem dadaistycznym, tworzył w charakterystycznej dla tego nurtu technice kolażu. Ernst inspirował się psychologią głębi oraz spirytyzmem i to pod ich wpływem, w fazie surrealistycznej nastąpił rozkwit jego twórczości. Najważniejsze dzieła: „Oko ciszy”, „Vox Angelica”. Giorgio de Chirico – prekursor surrealizmu Malarz włoski, twórca malarstwa metafizycznego, prekursor surrealizmu. Jego twórczość inspirowana jest mitologią grecką oraz filozofią Nietzschego i Schopenhauera. Obrazy jego autorstwa to przede wszystkim senne wizje, melancholijny nastrój, niepokój, samotność oraz irracjonalne zestawienia przedmiotów. Miał ogromny wpływ na twórczość Dalego, Ernsta czy Magritte’a. Najważniejsze obrazy: „Tajemnica i melancholia ulicy”, „Melancholia pogodnego dnia”, „Pieśń miłosna”. Joan Miró – mistrz żywych kolorów Hiszpański malarz, rzeźbiarz i ceramik. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na sztukę XX wieku. Choć nie przyznawał się do przynależność do żadnego ruchu artystycznego, jego dzieła zalicza się do surrealizmu. Artystyczna autonomia pozwalała mu na rozmaite eksperymenty z różnymi mediami, z ceramiką, rzeźbą czy muralami. Styl malarski Miró pełny jest żywych kolorów i prostych form, kojarzony z radosną, dziecięcą twórczością. Sam artysta porównywał swoje prace do poezji. Najważniejsze dzieła: „Karnawał Arlekina”, „Standing nude”, „Carota” Tekst: Wioleta Żochowska

Here are a handful of tips and techniques that you can use as inspiration to bring some exciting and mind-bending surreal photography ideas to life. : With this type of photography, you can create fictional worlds and characters that aren’t bound by the rules of the real world. layers in Photoshop multiple exposure photography technique. ^{Gdy osiem lat później surrealiści zadeklarowali już swoje poglądy, wydając w 1925 roku Manifest surrealistyczny, rozpoczął się okres głośnych wystaw, kontrowersyjnych wystąpień, czas, który w historii literatury nazywany jest latami powrotu do poetyki snu. Działalność surrealistów nie ograniczała się tylko do malowania obrazów czy pisania poezji. Artyści stworzyli przełomowe jak na owe czasy Biuro Poszukiwań Surrealistycznych, które od 1924 roku stanowiło rodzaj poradni dla wszystkich tych, którzy byli zainteresowania tworzeniem w duchu poetyki surrealistycznej lub tych, którzy mieli jakieś wątpliwości. Inspiracje Jeśli chodzi o malarstwo, surrealiści czerpali wzorce, natchnienie i inspiracje z dzieł niderlandzkiego artysty Hieronima Boscha, żyjącego na przełomie XV i XVI wieku, autora takich ważnych dla historii sztuki, przepełnionych symboliką dzieł, jak Siedem grzechów głównych, Ogród ziemskich rozkoszy (tryptyk) czy Adoracja dzieciątka. Ponadto korzystali oni z doświadczeń dadaizmu, który według niektórych badaczy XX-wiecznych nurtów ugruntował podłoże dla zaistnienia kierunku oderwanego od rzeczywistości, pełnego onirycznych skojarzeń, sennej symboliki. W literaturze natomiast ich uwagę skupiał (prócz symbolisty i skandalisty Arthura Rimbauda) francuski poeta Comte de Lautréamont, uważany przez Mieczysława Jastruna za jedynego romantyka francuskiego. Był autorem ważnego dla surrealistów dzieła, książki Les Chants de Maldoror (Pieśni Maldorora), która od momentu opublikowania (1869 rok) zainspirowała dwudziestoparoletnich wówczas późniejszych teoretyków i praktyków kierunku. Podczas pracy nad swoim pierwszym i najważniejszym dziełem de Lautréamont wzorował się na Wielkiej Improwizacji z dramatu Dziady Adama Mickiewicza. Dla wyrobienia sobie własnego zdania na temat tej pozycji, którą Andre Breton w 1938 roku nazwał klatką z azbestu zamykającą serce rozżarzone do białości, poniżej umieszczono fragment z omawianego, inspirującego surrealistów dzieła: A tam, na widnokręgu, cóż to za istota, która ma odwagę zbliżać się do mnie, bez trwogi, wśród skoków ukośnych i udręczonych; jakie dostojeństwo i zarazem pogodna słodycz! Spojrzenie ma łagodne, ale głębokie. Jej ogromne powieki igrają z podmuchami wiatru i zdają się żyć. Stwór nie znany mi. Gdy wpatruję się w te potworne oczy, moje ciało drży, pierwszy raz, odkąd ssałem suche piersi istoty nazywanej matką. Dokoła niego widać jakby aureolę olśniewającego światła. Kiedy przemówił, wszystko w przyrodzie umilkło, wstrząśnięte długim dreszczem. Skoro podoba ci się przyjść ku mnie, przyciągającemu cię niczym magnes, nie protestuję. Co za piękna istota! Przykro mi to mówić. Musisz być kimś potężnym, masz bowiem twarz więcej niż ludzką, smutną jak wszechświat, piękną jak samobójstwo. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij} YiPpwv. 39 5 53 428 301 494 158 196 408

surrealizm łatwe do narysowania