🏙️ Krótkie Streszczenia Książek Dla Dzieci

Przedstawiamy streszczenie „Katarynki”, utworu uznawanego za najwybitniejszą nowelę Bolesława Prusa. I nic w tym dziwnego: choć powstała w 1881 roku, „Katarynka” w wielu kwestiach nie przestała dotykać wciąż aktualnych zagadnień. Problematyka „Katarynki” to dramat niewidomej dziewczynki i wpływ, jaki wywiera dziecko na pana Tomasza. Dwoje bohaterów ukazanych zostało na zasadzie kontrastu – choć powinna ich dzielić przepaść nie do pokonania, losy obojga łączą się i oddziałują na siebie w nieoczekiwany sposób. Znajomość noweli Bolesława Prusa może okazać się pomocna podczas pisania rozprawek dotyczących takich motywów jak: dzieciństwo, bieda, kalectwo, empatia, muzyka, rola sztuki, kultura popularna kontra kultura wysoka, bezinteresowna pomoc, zmiana zachodząca w zachowaniu bohatera. Spis treści: „Katarynka” – plan wydarzeń „Katarynka” – streszczenie krótkie „Katarynka” – streszczenie szczegółowe Geneza i gatunek utworu „Katarynka” „Katarynka” – opisy bohaterów „Katarynka” – plan wydarzeń Utwór Bolesława Prusa da się streścić w kilku punktach: Przedstawienie postaci pana Tomasza. Nienawiść i pogarda mężczyzny do kataryniarzy. Obserwacja dziewczynki i odkrycie jej choroby. Pojawienie się kataryniarza na podwórzu. Wściekłość mężczyzny. Radość dziewczynki. Zmiana w podejściu pana Tomasza. Prośba pana Tomasza o wpuszczanie kataryniarza na podwórko. Pomoc i wsparcie dla dziecka. „Katarynka” – streszczenie krótkie Pan Tomasz był eleganckim, zamożnym kawalerem w podeszłym wieku, byłym mecenasem. Nienawidził kataryniarzy tak bardzo, że był gotów płacić stróżom, aby tylko nie wpuszczali ich na podwórko. Pewnego dnia do mieszkania naprzeciwko wprowadziły się ubogie szwaczki z ośmioletnią dziewczynką. Dziecko było smutne, bez energii, blade. Spędzało w oknie całe dnie. Pan Tomasz zorientował się, że dziewczynka jest niewidoma, gdy pewnego razu zobaczył, że patrzy prosto w słońce. W słońce, którego blask nie był w stanie jej oślepić. Któregoś dnia na podwórzu pojawił się kataryniarz. Wzburzony mecenas chciał go przegonić, lecz powstrzymał się na widok dziewczynki, rozradowanej dźwiękami katarynki. Ta poruszająca chwila zmieniła jego postawę. Odtąd prosił stróża, by codziennie wpuszczał kataryniarza, a sam rzucał grajkowi dziesięć złotych. Mimo że dobiegające dźwięki katarynki nie przestały go drażnić. Pan Tomasz postanowił też poszukać w swoim kalendarzu adresów najlepszych okulistów. Zobacz także: Test wiedzy ze znajomości lektury „Katarynka” „Katarynka” – streszczenie szczegółowe Pan Tomasz codziennie około południa spacerował ulicą Miodową. Od trzydziestu lat przemierzał tę samą trasę – od placu Krasickich do ulicy Senatorskiej. Był człowiekiem starszym, dobrze ubranym, życzliwym. Jako esteta lubił obserwować piękne kobiety. Mężczyzna dawniej pracował w sądzie jako mecenas. Miał dość bujne życie uczuciowe, ale żadnego związku z kobietą nie przypieczętował oświadczynami. Gdy poczuł, że już czas najwyższy się ożenić, kupił duże mieszkanie, urządzając je elegancko, czego jako znawca sztuki podjął się z przyjemnością. Niestety nie znalazł odpowiedniej kandydatki na żonę. Za to stworzył w swoim mieszkaniu galerię sztuk pięknych. Pogodził się z tym, że zostanie samotny. Z czasem zamknął praktykę adwokacką. Pan Tomasz był człowiekiem tolerancyjnym, lecz jednej rzeczy nienawidził najbardziej na świecie – były to katarynki. Kataryniarzy uważał za… rabusiów. Nawet płacił stróżowi dziesięć złotych na miesiąc, by ten nie wpuszczał kataryniarzy na podwórze. Dzięki temu mógł wieść spokojne życie. Wszystko uległo zmianie, gry do mieszkania naprzeciwko sprowadziły się kobiety z dzieckiem. Jedna z nich była matką. Obie zarabiały na życie szyciem. Okna ich mieszkania były ciągle otwarte, więc ciekawski pan Tomasz je obserwował. Szwaczki nieustannie pracowały, a w tym czasie dziewczynka siedziała przy oknie. Jej jedyną rozrywką było powolne ubieranie i rozbieranie lalki. Dziewczynka mało się poruszała. Pan Tomasz zachodził w głowę, dlaczego nie śpiewa i nie tańczy po pokoju lub podwórku jak jej rówieśniczki. Pewnego dnia, gdy słońce świeciło wyjątkowo mocno, pan Tomasz zauważył swą małą sąsiadkę siedzącą w oknie i patrzącą wprost na słońce. Słoneczny blask jednak nie oślepiał jej w żaden sposób. Wtedy zrozumiał, że jest niewidoma. Dziewczynka podobno straciła wzrok dwa lata temu w wyniku wysokiej gorączki. Od tego momentu poznawała świat, dotykając różnych przedmiotów, gdyż jej pamięć wzrokowa się zacierała. Trudno było jej odnaleźć się w nowym miejscu, dlatego nie wychodziła na dwór. Pan Tomasz zastanawiał się, jak jej pomóc. Któregoś razu, gdy analizował akta sprawy sądowej, jego uszu dobiegł dźwięk znienawidzonej katarynki. Zamierzał zwyzywać i przegonić kataryniarza, lecz coś go powstrzymało. Był to śmiech dziewczynki dobiegający z okna. Mała sąsiadka śpiewała, tańczyła, klaskała w dłonie. Aż płakała z radości. Kataryniarz zaczął śpiewać i tupać do rytmu, by sprawić jej jeszcze większą radość. Po chwili do gabinetu pana Tomasza wszedł lokaj z nowym stróżem, któremu robił awanturę za wpuszczenie kataryniarza. Lokaj spodziewał się, że mecenas wpadnie we wściekłość i ukarze stróża, lecz ten spytał go o imię. I oświadczył, że będzie płacił stróżowi dziesięć złotych miesięcznie za to, by codziennie wpuszczał kataryniarzy na podwórko. Lokaj i stróż uznali, że stary mecenas oszalał. Tymczasem pan Tomasz rzucił kataryniarzowi dziesięć złotych, a następnie wziął kalendarz w poszukiwaniu adresów najlepszych okulistów i zapisał je sobie na kartce. Odgłosy katarynki nigdy nie przestały go irytować, lecz wolał oddalić się od domu niż pozbawić dziewczynkę katarynkowych melodii. Wyrzucał sobie, że tak długo trwało, zanim zdecydował się jej pomóc. Geneza i gatunek utworu „Katarynka” „Katarynka” jest nowelą. Krótkim, jednowątkowym utworem pisanym prozą. Autor rozbudował fabułę o elementy retrospektywne (z przeszłości), co nadaje dziełu cechy szkicu powieściowego. Bolesław Prus niejednokrotnie podejmował w swej twórczości niełatwy los dzieci. W przypadku bohaterki „Katarynki” – dziecko odgrywa ogromną rolę w zmianie postawy głównego bohatera. „Katarynka”: opisy bohaterów Pan Tomasz – emerytowany mecenas, stary kawaler, miłośnik sztuki. Tolerancyjny, kulturalny, podziwia piękne kobiety. Nienawidzi dźwięku katarynek, bo, jak uważa, są dla niego zaprzeczeniem sztuki. Interesuje się losem ubogich sąsiadek szwaczek. Budzi się w nim potrzeba pomocy, gdy zauważa niewidomą dziewczynkę. Udowadnia swoją postawą, że jest dobrym człowiekiem i nie jest obojętny na cudzą krzywdę. Potrafi zmienić swoje przyzwyczajenia, by na twarzy dziewczynki pojawił się uśmiech. Niewidoma dziewczynka – ośmioletnia, z czarnymi włosami, twarz ma ładną, chociaż smutną. W wieku sześciu lat straciła wzrok na skutek gorączki. Jej dzieciństwo pozbawione jest radości. Nie wychodzi z domu, jedynie siedzi przy oknie, wpatrując się pustym wzrokiem w dal. Mieszka z mamą i jej koleżanką. Dziewczynka odzyskuje radość z życia przy dźwiękach katarynki, poniekąd dzięki panu Tomaszowi. Dzięki mężczyźnie dostaje też szansę na odzyskanie wzroku. Zobacz także: Lektury obowiązkowe na egzamin ósmoklasisty Nowe lektury szkolne — jakie zmiany zaszły w kanonie lektur? Co zrobić, żeby dziecko polubiło szkołę

казка (ponad 1000 książek z obrazkami do czytania na stronie, m.in. ukraińskie bajki ludowe, międzynarodowa klasyka, ukraińskie lektury szkolne) KidKiddos Books (7 dwujęzycznych – ukraińsko-angielskich – e-booków) KNIGO GO (kilkadziesiąt e-booków, w tym międzynarodowa klasy

Jak napisać streszczenie, aby nie tylko było interesujące, ale faktycznie przekazywało treść książki? Jakich wyrażeń używać? Czym różni się streszczenie w szkole podstawowej od streszczenia pisanego w liceum lub technikum? Przeczytajcie! Zobacz film: "Wysokie oceny za wszelką cenę" spis treści 1. Jak napisać streszczenie? 2. Piszemy streszczenie. O czym trzeba pamiętać? 3. Do czego przydaje się streszczenie? 4. Streszczenie artykułu naukowego rozwiń 1. Jak napisać streszczenie? Streszczenie to krótkie i zwięzłe przedstawienie utworu literackiego, ale też teatralnego czy filmowego. Obowiązuje tu zasada: minimum słów, maksimum treści. Tę formę wypowiedzi stosuje się po to, by – bez wdawania się w szczegóły – odwzorować kolejne fragmenty pojawiające się w treści streszczanego dzieła. Trzeba jednak pamiętać, by oddać strukturę utworu, jego główne założenia i przedstawione zdarzenia. W szkole podstawowej uczniowie najczęściej dokonują streszczenia lektur. To bardzo dobre przygotowanie do omówienia tekstu literackiego. Daje ogólne wyobrażenie o utworze, pozwala poznać bohaterów oraz przebieg akcji. Przeczytaj również: Zdarza się jednak, że uczniowie zamiast po książkę, sięgają po gotowe streszczenia lektur. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że takie opracowanie nigdy nie zastąpi oryginalnego tekstu. Co więcej, mogło zostać źle opracowane, a co za tym idzie – uczeń będzie popełniał błędy merytoryczne. Nauczyciele ponadto szybko orientują się, kto rzeczywiście przeczytał lekturę, a kto sięgnął tylko po jej streszczenie. Dobre streszczenia lektur przydadzą się natomiast podczas przygotowań do egzaminu ósmoklasisty lub matury. Pozwolą przypomnieć sobie treść utworu, kiedy nie ma już czasu na jego ponowne przeczytanie. Ale uwaga: i w tym wypadku warto sięgnąć po dobre opracowanie, najlepiej przygotowane samodzielnie podczas lekcji. Przeczytaj również: 2. Piszemy streszczenie. O czym trzeba pamiętać? Streszczenie bywa też określane rozwiniętą formą planu. Przed jego napisaniem warto zresztą go przygotować: takie notatki bardzo pomogą w napisaniu właściwego tekstu. Pisząc streszczenie, najlepiej jest posługiwać się zdaniami wielokrotnie złożonymi, często imiesłowowymi równoważnikami zdań. Należy jednak pamiętać, by podporządkować całą strukturę składniową głównemu podmiotowi. Warto też sięgnąć po słownictwo oddające następstwo czasowe: najpierw, na początku, następnie, potem, później, w chwilę potem, po chwili, wkrótce, zaraz gdy, na koniec, wreszcie. 3. Do czego przydaje się streszczenie? W szkole podstawowej nauczyciele języka polskiego najczęściej wymagają od uczniów umiejętności pisania charakterystyki i rozprawki. Nieczęsto muszą pisać streszczenie. Nie oznacza to jednak, że nie muszą wiedzieć, jak wykorzystać tę formę wypowiedzi. Ta umiejętność przyda się przy zbieraniu materiałów do pisania wypracowań czy powtórki rozleglejszych partii materiałów. Jest też bardzo ważna w szkole średniej, kiedy to nauczyciel bardzo często prowadzi zajęcia w formie wykładu. Uczeń musi wówczas notować najważniejsze informacje, a tym samym streszczać to, co zostało przedstawione podczas lekcji. To też świetny trening przed studiami, kiedy to słuchacz musi notować to, co wykładowca mówi podczas wykładów. Przeczytaj również: Na uczelniach wyższych streszcza się również artykuły naukowe, których zrozumienie bywa niekiedy trudniejsze, ale jest często niezbędne, by uzyskać pozytywny wynik egzaminu końcowego. W liceum i technikum warto na bieżąco przygotowywać streszczenia lektur. Dobrze zrobione notatki są bardzo przydatne podczas przygotowań do matury. 4. Streszczenie artykułu naukowego Z artykułami naukowymi, publikowanymi w czasopismach specjalistycznych, uczniowie najczęściej zapoznają się po raz pierwszy w szkole średniej. Wymagane jest ich streszczenie, by móc odnaleźć najważniejsze jego założenia. Tego rodzaju teksty posiadają już streszczenie, jednak najczęściej w języku obcym. To ukłon w stronę osób, które nie znają języka oryginału, ale chcieliby dotrzeć do przedstawionych w artykule tez. Na początku tekstu można też spotkać abstrakt pisany w języku oryginału. To swego rodzaju streszczenie, które – choć bardzo krótkie – niesie informację o głównych założeniach pracy i wynikach przeprowadzonych badań. polecamy

Streszczenie lektury „Ucho, dynia, sto dwadzieścia pięć”. Głównymi bohaterami powieści są Jacek Kosmala, Piotrek, Wojtek, Waldek, Maciupa oraz Julka, którzy są uczniami piątek klasy Szkoły Numer Siedemnaście w Warszawie. W szkole tej wszystkie dzieci bawiły się w wyzywankę, w czasie której trzeba było powiedzieć „ucho

Odpowiedzi Książka jest zatytułowana „Nawiedzony dom” i już sama nazwa wskazuje, ze przez cały utwór towarzyszyć nam będzie uczucie grozy i strachu. A na początku wszystko było całkiem zwyczajnie. Janeczka i Pawełek Chabrowicz, rodzeństwo, mieszkali z rodzicami w niewielkim mieszkaniu. I wiedliby zapewne zwyczajny spokojny żywot, gdyby nie zmąciła go nieoczekiwana wiadomość. Otóż w Argentynie zmarł krewny rodziny Chabrowiczów, zostawiając im w testamencie spadek. Wiecie, co to jest testament i spadek?. Janeczka określiła spadek jako „majątek od kogoś, kto jest nieboszczykiem.” Spadkiem dla rodziny Chabrowiczów miał być stary dom i pieniądze na jego remont. Ale postawiono jeden warunek: do domu musi się wprowadzić cała rodzina, czyli: babcia z dziadkiem, mama i tata z Janeczką i Pawełkiem oraz ciocia Monika z synem Rafałem i narzeczonym. Natomiast aktualni lokatorzy domu muszą zostać wyeksmitowani. Rodzina po burzliwych naradach pogodziła się już z nieoczekiwaną zmianą w życiu, dzieci są zachwycone przeprowadzką, ale niezbędny remont domu wprowadza wiele zamieszania: „To, co nastąpiło w ciągu najbliższych kilku sekund, śmiało można by przyrównać do nagłego wybuchu gejzeru, albo tez zgoła końca świta.” Trraach! Buum! Ruum! i „piekło zapanowało w całym domu”. Lecz nie wszyscy chcą się z eksmisją pogodzić. Jedna z lokatorek, „stara wiedźma”, jak ją określiła Janeczka, jest wyjątkowo grymaśna. Wygląda na to, że nie zamierza się tak prędko przenosić do nowego mieszkania. Rodzeństwo podejrzewa, że jej upór jest związany zamkniętą od czasów wojny częścią strychu. Strych właśnie jest podstawa całej intrygi. Za żelaznymi drzwiami, zamkniętymi od czterdziestu lat na różne klucze, kryje się jakaś potworna tajemnica. Podobno ktoś tam się powiesił i do dziś dnia wisi, ale to nie jest pewne. Pewnym jest natomiast to, że dzieci postanowiły rozwikłać zagadkę. W śledztwie pomaga im „nadludzko mądry” pies. Na efekty takiej współpracy nie trzeba długo czekać. Zdarzenia nas tepują szybko, wiele z nich dzieje się pod osłona nocy. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Odkrycie najlepszych książek o historii dla dzieci. Więc teraz wiemy, jaki wpływ na dzieci mogą mieć książki historyczne, ale nie tylko podręczniki historii w programie nauczania. Rzućmy okiem na jedne z najlepszych książek, z których młody historyk zaczerpnie wiedzę dotyczącą wydarzeń historycznych.

Informacje Znajdziesz tutaj linki do stron ze streszczeniami książki "Dla dobra dziecka". Streszczenia są oznaczone jako krótkie lub szczegółowe. Zalogowani użytkownicy mogą oceniać streszczenia oraz dodawać linki do stron zawierających ciekawe i wartościowe streszczenia, podsumowania książki. Streszczenia są wyświetlane od tych, które mają najwięcej plusów.

Lista 100 najlepszych książek dla dzieci powstała na podstawie ankiety, jaką BBC Culture przeprowadziło wśród 177 ekspertów z 56 krajów. Zła wiadomość jest taka, że nie znalazła się

Bibliografia Marii Montessori na polskim rynku z roku na rok się powiększa, co mnie bardzo cieszy. „Sekret dzieciństwa ” to trzecia książka jej autorstwa przetłumaczona na język polski. Znajdziemy w niej bardzo dużo informacji jak opiekować się dzieckiem w pierwszych miesiącach jego życia. Jakie fazy wrażliwe wtedy występują , jak je rozpoznawać i odpowiednio kształtować. Oprócz tego Maria Montessori pisze o założeniach swojej metody, wszystkie tłumaczy w przejrzysty sposób popierając je życiowymi przykładami, które miały miejsce w Domach dziecięcych. Serdecznie Was zachęcam do przeczytania tej książki, a poniżej znajdziecie krótkie streszczenie co możecie w niej jeszcze znaleźć. Please follow and like us: 8lOBb7. 279 23 328 10 480 438 215 182 396

krótkie streszczenia książek dla dzieci